Mijnheer Rutte, never waste a good crisis, wordt wel gezegd. Nou, dit is een behoorlijke crisis, dus die zal wel invloed hebben op hoe de samenleving er straks uitziet, toch? En u heeft daar wat over te zeggen lijkt me. Dus terwijl ik thuis Koningsdag vier heb ik even wat voor u op een rijtje gezet.

Weet u mijnheer Rutte, koningin Wilhelmina had grote verwachtingen van de tijd na de oorlog. Nu zou het anders worden, beter, minder verzuild. Wat werd zij teleurgesteld: de samenleving veerde terug in de staat die ze kende van voor de oorlog. Niet slechter, niet beter. Ik snap het wel, je kunt het makkelijkst terugkeren naar wat je al kent, maar deze crisis brengt ook ellende aan het licht die, als we er niets aan doen, weer tot volgende crises leidt. Dus als het niet teveel moeite is, zullen we er wat weeffouten uithalen, nu we toch bezig zijn?

Duurzaamheid graag

De aarde knapt aardig op van deze crisis. De toppen van de Himalaya zijn te zien, de kanalen in Venetië zijn helder, het vliegverkeer ligt bijna stil. Prachtig natuurlijk, mijnheer Rutte. Maar als het virus onder controle is, wanneer dat ook is, wat doen we dan? Halen we dan alles weer in? Geven we de industrie een extra slinger om weer op het oude niveau te komen?

Het raakt mensen, mijnheer Rutte, dat snap ik heel goed. En ik gun iedereen die nu thuis zit weer werk, zie ook het volgende punt. En zelf zou ik ook graag weer naar een camping mogen, of op zijn minst weer op familiebezoek. Maar zullen we proberen niet in de kramp te schieten dat alles weer moet worden zoals het was? Want sommige dingen waren niet best, dus laten we bij het opbouwen kritisch zijn waar we ons geld in steken. Wat dat betreft ben ik heel blij met de onlangs gepresenteerde verduurzamingsvoorstellen. Het kan dus wél.

Alleen maar echte banen

Ik las een stuk waarin iemand heel scherp concludeerde dat juist de vitale beroepen slecht betaalde beroepen zijn. Raak. Ik ben ook super dankbaar voor de bezorgers die het mogelijk maken dat ik wat kleren kocht voor mijn kinderen, die groeien, crisis of niet, gewoon door. Maar ik heb erg te doen met de horecamedewerkers met lullige contractjes en freelancetoestanden die nu op straat staan zonder vangnet. Of voor de zzp’ers die geen werk hebben maar ook geen geld. Er wordt gezegd “je kiest zelf voor een bestaan als ondernemer, dus je moet zelf je vangnet regelen”. Als je die keus echt zelf bewust hebt gemaakt wel ja, maar hoeveel mensen hebben die keuze gehad? Hoeveel vaste banen zijn er in de kunst en cultuur?

Al die mensen die bijstand moeten aanvragen, alle stress die financiële zorgen met zich meebrengen, alle ellende die daaruit voortkomt op het gebied van gezondheid, scheidingen of zelfs huiselijk geweld. Ik weet het, de boel fatsoenlijk regelen kost wat, maar ik denk dat het opweegt tegen de ellende we ermee voorkomen. Ik weet dat u er al over nadenkt, mijnheer Rutte, misschien is dan dit het moment om door te pakken?

Anders werken kan dus wél

O mijnheer Rutte ik moet er zo om lachen. Al die werkgevers die al jarenlang hun mond vol hebben over het nieuwe werken, waarmee dan meestal hooguit wordt bedoeld dat er weer een kantoortuin wordt aangelegd of een bedrijfsfiets wordt gekocht. Ludieke slogans op de muren of zelfs een posterprint in de vergaderzaal en o wat zijn we goed bezig. Maar wat flexibelere werktijden, of thuiswerken? De meeste werkgevers wilden toch graag de controle houden. Onder het mom van “laten zien dat je betrokken bent bij het team” moest je toch maar naar kantoor komen. Tja, wat doe je dan?

Maar dan nu: het kan dus gewoon, mijnheer Rutte! Dat mensen zelf gewoon aan hun dag beginnen, zelf zorgen dat ze doen wat ze moeten doen. Sommigen vinden er niets aan, anderen leven er van op. Dat de baas zegt dat een deel van de dag niet volgepland moet worden, zodat mensen die dat willen nog even naar buiten kunnen, want dat is goed voor je! Dat was het vóór de covid-19-maatregelen ook al hoor….

Ik ken mensen die niets liever willen dan weer rustig op kantoor zitten. Zelf vind ik de combinatie met thuisonderwijs erg pittig. En sommige banen lenen zich niet voor thuiswerken. Maar kunnen we de vrijheid om te kiezen waar je het beste je werk kunt doen vasthouden? En die bezorgdheid van “blijf gezond”? Ach, enerzijds móet ik wel overwerken omdat het meer tijd kost allemaal, anderzijds verbiedt onze personeelsafdeling overwerk, daar zit wel ironie bij. Maar dat lief zijn voor elkaar, dat mag van mij best langer duren…

Studeren met een beperking kan makkelijk(er), weten we nu

Ik werd geprikkeld door dit artikel: Door corona is het bewijs geleverd: studeren op maat kan wél. Misschien goed om te weten, mijnheer Rutte, dat ik ervaring heb opgedaan met het hebben van een functiebeperking, ook in combinatie met een studie. Een functiebeperking hebben is op zich al vervelend, maar het wordt pas echt vervelend als je voor je werk of studie of sociaal leven iets wilt of moet doen wat je niet kunt. Dan voel je je pas echt beperkt.

In het onderwijs wordt veel vastgelegd. Dat is goed, omdat daarmee de student krijgt wat hij verwacht te krijgen, en wij als docenten zorg dragen voor goed onderwijs. Maar binnen die kaders is heel veel mogelijk. Als de bereidheid er maar is. Studenten met een beperking hebben soms aangepaste studieprogramma’s nodig. Als ze weinig energie hebben, is het fijner om thuis college te kunnen volgen: dan gaat dat beetje energie naar het leren, in plaats van naar het reizen naar college. Vaak horen ze: we willen wel, maar het kan niet.

Maar nu, met deze maatregelen, blijkt er ineens van alles wél te kunnen! Ik hoop dat dit docenten motiveert om mee te denken met studenten die vragen om een aanpassing. En andersom: beste aankomende studenten met een beperking: er kan heel veel. Kom een keer praten. Laten we wel wezen: als je een onwillig lijf hebt heb je er veel aan om iets te leren waarvoor alleen een hoofd nodig hebt. En in “hoofdwerk”-banen is de kans groter dat je je werk kunt aanpassen aan wat je kunt. Beste mijnheer Rutte, docenten hebben het druk, maar zijn van goede wil. Maak het mogelijk dat we dit werk voor studenten met een beperking kunnen doen! Zie het als een verstandige investering.

Tot slot: blijf gezond!

Met hartelijke groeten,

 

Femke IJsseldijk