Geen tip voor creativiteit of bijeenkomsten deze keer. Want er moet me iets van het hart. In de krant las ik een artikel over een onderzoek van het Instituut Hoogbegaafdheid bij Volwassenen (IHBV) naar werkloosheid onder hoogbegaafden. Nou heb ik wat affiniteit met beide onderwerpen, en volgens mij is dit een groot deel van het probleem:

Stel, je vraagt aan iemand: heb je een goede auto? En die persoon zegt: ja, ik heb een hele fijne auto. Meer dan dat die persoon een door een motor aangedreven vervoermiddel op vier wielen heeft weet je dan eigenlijk niet! De ene auto is de andere niet hè? Zo’n formule 1 auto kan maar één ding, en dat is heel hard rijden op een circuit. Verder is het niet zo’n praktisch ding, als het regent moeten er andere banden onder, stel je voor dat je dat met een normale auto ook moest…

Een hoogbegaafde heeft een speciaal soort motor. Daar zit een hoop vermogen in, maar dat komt er alleen volledig uit onder de juiste omstandigheden. Eigenlijk een beetje onhandig dus dat die omstandigheden zijn gevormd voor en door mensen met een wat meer gangbare motor. En het lullige is: de niet-hoogbegaafde kan per definitie niet ervaren wat het is om hoogbegaafd te zijn, dus de communicatie is erg lastig.

Ik wil ervoor pleiten om wat vaker door te vragen en wat dieper onder de motorkap te kijken bij de mensen om je heen. Als iemand vol zelfvertrouwen zegt dat hij iets kan of ziet zitten: misschien heeft hij dan wel een speciaal talent! Het is zo makkelijk om te denken: ik kan het zelf niet, dus het kan niet. Of het nu autorijden is, creatief denken, dingen maken, empathie, kernfysica, problemen oplossen… Zou het niet mooi zijn als iedereen zijn talent ten volle kon gebruiken?