Als moeder en voorheen pleegmoeder vraag ik me dagelijks af hoe ik ervoor kan zorgen dat kinderen goed opgroeien en leren wat ze nodig hebben. Ik ervaar een spanningsveld: het is belangrijk dat kinderen vrijheid ervaren om te ontdekken en te experimenteren, anderzijds zijn ze ook gebaat bij grenzen om zich veilig te voelen. En om niet heel de kamer onder te experimenteren. Wat is wijsheid?

Wat is de rol van opvoeding bij het ontwikkelen van creativiteit? Valt er iets te ontwikkelen, of is het aangeboren? Ze zeggen weleens dat een beroerde jeugd een goudmijn is voor een schrijver, en inderdaad, moeilijkheden in het leven hebben invloed op de creativiteit. Maar om je kind nou een moeilijke jeugd te bezorgen om haar creatief te maken…

Het lijkt erop dat kinderen creatief worden geboren en een deel van die creativiteit weer kwijtraken of onderdrukken. Deels is dat prima vermoed ik, ik verwacht niet dat er veel van je leven terechtkomt als je alles blijft onderzoeken of alle grenzen ter discussie blijft stellen. Enige focus is handig lijkt me. Maar het is ook jammer, zeker wanneer het te ver gaat en een kind niet anders meer durft dan binnen de lijntjes kleuren en georganiseerd sporten. Dus wat is het optimum?

Wat kun je doen om je kind zijn creativiteit te laten ontplooien, en wat moet je laten? Dat is een belangrijke vraag in mijn onderzoek. Niet alleen wat kinderen betreft overigens, vul gerust “studenten”, “werknemers” of “ondernemers” in.