Om samen te werken moeten mensen elkaar een beetje kennen. Dus heb je bij een bijeenkomst vaak een kennismakingsactiviteit nodig. Daar zijn leuke voorbeelden van, ik zal aan het einde een paar klassiekers beschrijven. Wat je ook doet, ook als je kiest voor een “traditioneel” voorstelrondje, bedenk vooraf wat ze van elkaar moeten weten, en wat jij van hen wilt weten.

Kennismakingsrondjes lopen nogal makkelijk uit. Mensen praten graag en makkelijk over zichzelf, al snel ontdekken mensen gemeenschappelijke interesses, deelnemers laten zich door elkaar inspireren in waarover ze vertellen, ze gaan elkaar vragen stellen… het wordt een gezellig gesprek.  Als het een verjaardagsvisite is, of je enige doel is kennismaken, dan  is dat super. Hoef je er alleen voor te zorgen dat ieder voldoende aan bod komt. Maar vaak heb je nog meer doelen op je bijeenkomst, en dan wil je niet teveel uitlopen, zie ook “op de klok”. Verder kletsen kan tijdens pauzes en maaltijden vaak ook nog!

Hoe houd je je kennismakingsronde beheersbaar?

1. Plan genoeg tijd in. Probeer zelf even hoe lang het duurt om te vertellen wat jij vindt dat er verteld moet worden, houd er rekening mee dat niet iedereen even vlot praat, en reken maar uit hoe lang het hele rondje dan gaat duren!
2. Vertel vooraf wat je wilt weten. Als het even kan maximaal ongeveer drie dingen, dat kunnen mensen nog makkelijk onthouden. Bijvoorbeeld:
   1. Wie ben je en wat doe je in het dagelijks leven?
   2. Wat brengt je hier?
   3. Wat is je lievelingseten?

Zo’n wat persoonlijker vraag als over het lievelingseten, liefst losjes gerelateerd aan het onderwerp van de bijeenkomst, breekt het ijs en zorgt dat mensen iets meer van zichzelf laten zien. Niet verplicht, wel leuk als je er tijd voor hebt. Zorg wel voor een “luchtige” vraag met een kort antwoord! Denk aan favoriete vakantiebestemming, lievelingsboek, droomhuis e.d..

3. Vraag deelnemers zich bij het voorstellen te beperken tot één zin per punt. Geef zelf het goede voorbeeld: vertel kort en bondig over de aangegeven punten. Goed voorbeeld doet goed volgen! Dus: “Mijn naam is Femke, ik ben creatief facilitator en ben gevraagd hier de boel te leiden. Ik eet het liefst lasagne.” Da’s kort hè? Er is zoveel meer over mij te vertellen 😉 Maar het voorkomt dat de verhalen lang worden, en dat bij de laatste mensen niemand meer oplet omdat iedereen zich alleen maar afvraagt wanneer er nu eindelijk een einde aan komt. Da’s niet zo leuk voor die laatste mensen!
4. Grijp in als iemand te veel gaat uitleggen, de afspraak was in dit geval maximaal drie zinnen. Het is niet zo leuk om te doen, maar als je vooraf hebt verteld wat je van de deelnemers verwacht vindt niemand het erg om er op aangesproken te worden, juist omdat de “regels” voor iedereen gelden. De andere deelnemers zullen het waarderen.

Een paar klassiekers onder de kennismakingsactiviteiten, geschikt voor groepen tot een man of vijftien, om net iets meer van elkaar te weten te komen dan naam en functie. Ze kosten iets meer tijd dan alleen je naam noemen, maar dan heb je ook wat!

De hand

Je hand vormt een mooi geheugensteuntje om iets persoonlijks over jezelf te vertellen. Goed bruikbaar bij bijeenkomsten over teambuilding, persoonlijke ontwikkeling e.d.. Bij elke vinger vertel je iets over jezelf:

• Duim: waar ben je goed in?
• Wijsvinger: waar wil je naartoe?
• Middelvinger: waar heb je een uitgesproken hekel aan?
• Ringvinger: waar ben je trouw aan?
• Pink: waar ben je klein in? (Waar ben je niet zo goed in, waar zou je in willen groeien?)

De sleutelbos

Een sleutelbos zegt vaak veel over de bezitter. Door mensen te laten vertellen over wat er aan hun sleutelbos hangt, laten ze op een ontspannen manier iets van zichzelf zien. En hoewel waar je woont of van wie je eventueel nog meer een sleutel hebt heel persoonlijk is, zal het geen taboe-onderwerpen opleveren. (Zeker als je vantevoren aangeeft dat ze niet over alles wat hóeven te vertellen.) Je kunt, om de tijd per persoon een beetje gelijk te houden, de deelnemers bijvoorbeeld vragen over maximaal drie dingen aan de bos te vertellen, maar het hoeft niet natuurlijk!

Iets van thuis

Deze vergt voorbereiding: de “Neem iets mee van thuis” kennismaking. Bij de uitnodiging vraag je de deelnemers iets van thuis mee te nemen, bijvoorbeeld iets dat aansluit bij je programma. Denk aan een jeugdfoto, een voorwerp dat bijzonder voor ze is, een boek waar ze veel aan gehad hebben, enzovoorts. Bij het voorstellen vraag je ze te vertellen waarom ze juist dat voorwerp hebben meegenomen.

Dit kan hele persoonlijke antwoorden en, als je wilt, hele mooie gesprekken opleveren. De ene keer is dat precies wat je zoekt: vraag dan bijvoorbeeld om een voorwerp dat mensen kracht geeft, of raakt. De andere keer laat het doel van je bijeenkomst er niet veel ruimte voor, en wil je wel kennismaken maar niet de diepte in: vraag dan bijvoorbeeld om “wat heb je altijd op je bureau staan?”, een aandenken uit je eerste baan of een leermeester.

Ik wens je een aangename kennismaking!

PS Soms kennen deelnemers elkaar en jou al, dan hoeft echt kennismaken natuurlijk niet, maar ook dan is het leuk en goed om te beginnen met iets persoonlijks. Vraag dan bijvoorbeeld “hoe begon je vandaag aan je dag?”. Kennen de deelnemers elkaar al wel maar jou nog niet, dan kun je ze vragen elkaar aan jou voor te stellen, dan is er voor hen toch nog iets aan te beleven. Het is verrassend wat ze over elkaar vertellen!